W woj. łódzkim , pow. bełchatowskim , gminie Szczerców , leży właśnie wioska o nazwie Szczerców , z którą wiąże się pewna legenda.
Pierwsze wzmianki o Szczercowie pochodzą z pierwszej polowy XIV w. W tych odległych czasach znajdowała się tu Kuźnica, przy której skupiało się osadnictwo.Kuźnica był to pewien typ Zakładu , w którym wytapiano z rudy metale, które potem uzdatniano lub przerabiano za pomocą młota, poruszanego kołem wodnym. W naszym przypadku były to wody rzeki Widawki.
Legenda o powstaniu miasta łączy się z Księciem Kazimierzem Sprawiedliwym.
Pewnego razu udał się on do puszczy na łowy. Wypatrując zwierza , odłączył się wraz z giermkiem od orszaku i zabłądził. W poszukiwaniu wody natrafili na chatkę ukrytą w gąszczu leśnych zarośli.
Po wejściu do środka Książę zobaczył w niej 5 obdartych chłopców , klęczących przy garnku stojącym na wygasłym palenisku. Wpatrzone w niego , powtarzali : ” Będziemy rzepę jeść”. Obok dzieci klęczała matka , gorąco modląc się.
Książę podniósł pokrywę garnka i ze zdziwieniem zobaczył na jego dnie kamienie. Okazało , że owa kobieta po śmierci swego męża nie miała za co wyżywić dzieci. Włożyła więc do garnka kamienie i modliła się o cud.
I taki się stał. W jej ubogie progi zawitał wszakże bogaty nieznajomy , a niewiasta nie wiedziała , że jest to sam Kazimierz Sprawiedliwy. Książę zabrał całą rodzinę do swego Zamku ,a tam wykształcił chłopców .
Po latach to właśnie oni założyli w szczercowskiej wsi Kuźnicę . Wokół Zakładu zaczęli osiedlać się ludzie i tak powstała osada , zwana Szczercowem.