Dzisiaj przyszedł czas na legendę , o tym jak powstały Kaszuby.
Otóż Pan Bóg tworząc Ziemię , całkowicie zapomniał o Kaszubach. Upomniał się o nie dopiero Anioł , któremu Bóg powierzył pieczę nad tą właśnie krainą.
Stwórca wielce się zafrasował swą pomyłką , ale sięgnąwszy do swych przepastnych worów , zobaczył ,że po stworzeniu Świata , pozostało w nich jeszcze trochę wszystkiego po trochu . Były to więc lasy borowe i sosnowe , jeziora , rzeki czy morze z nadbrzeżem wydmowym i pięknymi klifami. Były też liczne zielone doliny i wzgórza , nadające powstającej krainie pewien odcień tajemniczości . Efekt końcowy okazał się tak piękny , że Bóg i Anioł Stróż nie mogli się napatrzeć . Stwórca wtedy wskazał na niebo , gdzie od północy leciał Gryf – pół lew , pół orzeł , trzymający w szponach ogromny kawał Bursztynu. Wrzucił go do nadmorskiej Zatoki i odtąd ten „magiczny kamień” stał się ” Złotem Bałtyku” i całych Kaszub.
Na pamiątkę tego wydarzenia , do dzisiaj w herbie Kaszub widnieje Czarny Gryf .
Na koniec Stwórca stworzył Człowieka , a oprócz ryb , stworzenia wodne , zwane Syrenami. Były to piękne nimfy wodne , które zabierały topielców , tracących życie w wodach Bałtyku do lepszego , spokojniejszego świata podwodnego.
Legendy mówiły , że Syrenom – znanym też z niektórych legend jako Redunice , wolno było wiązać się z ludźmi, ale tylko pod jednym warunkiem. Mąż nigdy nie mógł zobaczyć płetw po bokach bioder tych nimf. Jeżeli tak się stawało , Redunica musiała powrócić do swej morskiej krainy. Poza tym wiążąc się z Człowiekiem, traciły one swój status nieśmiertelności i kiedy mężczyzna pierwszy umierał – Redunica razem z nim.
Według jednej z legend , to Bóg zarządził , że Syreny będą towarzyszyły zmarłym ludziom w drodze do Hadesu. Aby dostać się można było do podwodnej Krainy Zmarłych , trzeba było przeprawić się przez rzekę Styks. Przewoził ich swą łodzią ponury Charon , który za swoją pracę, brał od każdej duszy jednego Obola.
Po przepłynięciu rzeki , dusze zmarłych stawały przed trzema Sędziami , którzy wysyłali je do różnych miejsc wiecznego spoczynku. Ci o dobrych duszach kierowani byli na Pola Elizejskie – kraju wiecznego spoczynku i pośmiertnej szczęśliwości . Dusze złe natomiast trafiali do bardziej mrocznej części Hadesu ,gdzie odpokutowywały swoje ziemskie grzechy.